-
1 cohortātiō
cohortātiō ōnis, f [cohortor], an exhorting, inciting, exhortation, encouragement: militum, N.: legionis, Cs.: iudicum ad honeste iudicandum: concitatus cohortatione alicuius ad alqd. — Plur., Cs., C.* * *encouragement, exhortation, inciting -
2 incitatio
I.Act., an inciting, rousing, instigating:II. A.languentis populi,
Cic. de Or. 2, 9, 35:acris et vehemens,
id. ib. 2, 43, 183.—Lit.:B.qui (sol) tanta incitatione fertur, ut, celeritas ejus quanta sit, ne cogitari quidem possit,
Cic. Ac. 2, 26, 82:ejaculari incitatione,
Scrib. Comp. 84.—Trop.: est quaedam animi incitatio atque alacritas naturaliter innata omnibus, * Caes. B. C. 3, 92, 3:mentis,
Cic. Div. 1, 40, 89:sic evolavit oratio, ut ejus vim atque incitationem aspexerim,
id. de Or. 1, 35, 161. -
3 concitus
concitus P. of concio.* * *Iconcita, concitum ADJmoving rapidly; headlong; agitated, disturbed; inflamed, roused; impelledIIinciting, spurring on; impetuosity; haste -
4 incitātiō
incitātiō ōnis, f [incito], an inciting, incitement, rousing, instigating: languentis populi: acris et vehemens.—Rapidity, speed: qui (sol) tantā incitatione fertur, ut, etc.—Fig., vehemence, ardor, energy: animi, Cs.: orationis.* * *ardor, enthusiasm -
5 sollicitātiō
sollicitātiō ōnis, f [sollicito], a vexing, vexation, anxiety: nuptiarum, i. e. on account of, T.— An inciting, instigating, instigation: Allobrogum: servorum promissis.* * * -
6 adlocutio
I.A speaking to, an accosting, an address:II.vertit adlocutionem,
Plin. Ep. 2, 20, 8:inchoatā adlocutione,
Suet. Tib. 23.—Esp.A.Like the Gr. paramuthia, a consoling, consolation, comforting, comfort:B.quā solatus es adlocutione?
consoling words, Cat. 38, 5; so Sen. Cons. ad Helv. 1:nec (habebunt) in die agnitionis adlocutionem,
Vulg. Sap. 3, 18; 8, 9; 19, 12.—An inciting to the conflict; only upon coins, v. Eckh. D. N. V. 6, p. 268. -
7 allocutio
I.A speaking to, an accosting, an address:II.vertit adlocutionem,
Plin. Ep. 2, 20, 8:inchoatā adlocutione,
Suet. Tib. 23.—Esp.A.Like the Gr. paramuthia, a consoling, consolation, comforting, comfort:B.quā solatus es adlocutione?
consoling words, Cat. 38, 5; so Sen. Cons. ad Helv. 1:nec (habebunt) in die agnitionis adlocutionem,
Vulg. Sap. 3, 18; 8, 9; 19, 12.—An inciting to the conflict; only upon coins, v. Eckh. D. N. V. 6, p. 268. -
8 cohortatio
cŏhortātĭo, ōnis, f. [cohortor], an exhorting, inciting; exhortation, encouragement (rare, but in good prose):militum,
Nep. Hann. 11, 1:legionis,
Caes. B. G. 2, 25:Caesaris, Auct. B. Alex. 22: ducis,
Tac. A. 14, 30:judicum,
Cic. Clu. 50, 138:incredibiliter me commovet tua cohortatio,
id. Att. 16, 13, C, 2; so id. Fam. 1, 7, 9; id. de Or. 1, 47, 204:his cohortationibus,
id. ib. 1, 61, 262. -
9 concitus
1. 2.concĭtus, üs, m. [concieo], = concitatio, an inciting, spurring on; impetuosity, haste:equi,
Claud. Mam. Genethl. Maxim. 8. -
10 excitabilis
excĭtābĭlis, e, adj. [excito], inciting, animating:modulatio (with jucunda),
Cael. Aur. Tard. 1, 5 fin. -
11 furiosus
fŭrĭōsus, a, um, adj. [furiae], full of madness or rage, mad, raging, furious (freq. and class.; syn. v. furialis): lex XII. Tabularum) est: SI FVRIOSVS EST, AGNATORVM GENTILIVMQVE IN EO PECVNIAQVE EIVS POTESTAS ESTO, Fragm. XII. Tab. ap. Cic. Inv. 2, 50, 148; cf.:itaque non est scriptum: SI INSANVS, sed: SI FVRIOSVS ESCIT, etc.,
Cic. Tusc. 3, 5, 11; id. Rep. 3, 33:ego te non vecordem, non furiosum, non mente captum putem?
id. Pis. 20, 47:aiunt hominem, ut erat furiosus, respondisse, etc. (shortly before: hominem longe audacissimum et insanissimum),
id. Rosc. Am. 12, 33; cf. Hor. S. 2, 3, 222; 207; 303:dormientium et vinolentorum et furiosorum visa imbecilliora esse quam vigilantium, siccorum, sanorum,
Cic. Ac. 2, 27, 88:mulier jam non morbo sed scelere furiosa,
id. Clu. 65, 182:furiosus vultus et acer,
Lucr. 6, 1184:quod si delira haec furiosaque cernimus esse,
id. 2, 985; Asin. ap. Quint. 9, 2, 9:exululant comites, furiosaque tibia flatur,
i. e. inciting to frenzy, maddening, Ov. F. 4, 341:laevam involvere togā, etc.... paene furiosum est,
Quint. 11, 3, 146: quaedam pars exercitus non minus furiosa est, quam qui cum Antonio fuerunt, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 11, 2:bello furiosa Thrace,
Hor. C. 2, 16, 5:cupiditas effrenata ac furiosa,
Cic. Cat. 1, 10, 25: fervido quodam et petulanti et furioso genere dicendi, id. Brut. 68, 241:dictum,
Quint. 11, 1, 37:vociferatio,
id. 2, 18, 8:initium,
id. 3, 8, 59:inceptum,
Liv. 36, 34, 3:vota,
Ov. M. 10, 370.—Esp., in law, insane, =non compos mentis:furiosus mutusve morbosi sunt,
Gell. 4, 2, 15:furiosus nullum negotium gerere potest, quia non intelligit quid agat,
Gai. Inst. 3, 106:infans non multum a furioso differt,
id. ib. 3, 109; Paul. Sent. 2, 17, 10 et saep.— Comp.:furiosior amor,
Ov. M. 9, 737:quanto hoc furiosius atque Majus peccatum est,
Hor. S. 1, 3, 83.— Sup.:nisi eum furiosissimum judicas,
Cic. Deiot. 5, 15:contiones furiosissimae Publii,
id. Att. 4, 3, 4.—Hence, adv.: fŭrĭōse, furiously, madly:etsi solet eum, cum aliquid furiose fecit, paenitere,
Cic. Att. 8, 5, 1.— Comp.:servo in se cum gladio furiosius irruente,
Spart. Hadr. 12, 5. -
12 inritatus
1.irrītātus, a, um, P. a., v. 1. irrito fin.2.irrītātus ( inr-), ūs, m. [1. irrito], an inciting, instigating:irritatu suo,
Paul. Sent. 1, 15, 3. -
13 irritatus
1.irrītātus, a, um, P. a., v. 1. irrito fin.2.irrītātus ( inr-), ūs, m. [1. irrito], an inciting, instigating:irritatu suo,
Paul. Sent. 1, 15, 3. -
14 Peliades
1.Pĕlĭas, ădis, f.I.Of or belonging to Pelias; v. 2. Pelias fin. —II. 2.Pĕlĭas, ae (nom. Pelia, Sen. Med. 201; 276), m., = Pelias, a king of Thessaly, son of Neptune and the nymph Tyro, brother of Neleus, half-brother of Æson, and father of Acastus. Being appointed by Æson guardian to his son Jason, he sought, when Jason grew up, to rid himself of the charge by inciting him to join the Argonautic expedition. After Jason's return Pelias was slain by his own daughters, at the artful instigation of Medea, Plaut. Ps. 3, 2, 80; Hyg. Fab. 24; Enn. ap. Auct. Her. 2, 22, 34 (Trag. v. 286 Vahl.); id. ap. Cic. de Or. 3, 58, 217 (id. v. 313 ib.); Ov. M. 7, 304; Val. Fl. 1, 22 et saep.—Hence, Pĕlĭădes, the daughters of Pelias, who, upon Medea's promise to restore their father's youth, cut him to pieces, and boiled him in a caldron, Phaedr. 4, 7, 16; cf. Hyg. Fab. 24. -
15 Pelias
1.Pĕlĭas, ădis, f.I.Of or belonging to Pelias; v. 2. Pelias fin. —II. 2.Pĕlĭas, ae (nom. Pelia, Sen. Med. 201; 276), m., = Pelias, a king of Thessaly, son of Neptune and the nymph Tyro, brother of Neleus, half-brother of Æson, and father of Acastus. Being appointed by Æson guardian to his son Jason, he sought, when Jason grew up, to rid himself of the charge by inciting him to join the Argonautic expedition. After Jason's return Pelias was slain by his own daughters, at the artful instigation of Medea, Plaut. Ps. 3, 2, 80; Hyg. Fab. 24; Enn. ap. Auct. Her. 2, 22, 34 (Trag. v. 286 Vahl.); id. ap. Cic. de Or. 3, 58, 217 (id. v. 313 ib.); Ov. M. 7, 304; Val. Fl. 1, 22 et saep.—Hence, Pĕlĭădes, the daughters of Pelias, who, upon Medea's promise to restore their father's youth, cut him to pieces, and boiled him in a caldron, Phaedr. 4, 7, 16; cf. Hyg. Fab. 24. -
16 sollicitatio
sollĭcĭtātĭo ( sōlĭc-), ōnis, f. [sollicito].I. II.An inciting, instigating, instigation (good prose): omnium, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 24, 2:Allobrogum,
Cic. Cat. 3, 9, 22:Diogenis,
id. Clu. 19, 53.— Plur.:sollicitationibus expugnari,
seductions, allurements, Sen. Contr. 2, 15 med.:sollicitationibus periclitari,
to find by trial, Caes. B. G. 2, 8 (dub.).
См. также в других словарях:
inciting — index incendiary, moving (evoking emotion), offensive (taking the initiative), provocative Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
Inciting — Incite In*cite , v. t. [imp. & p. p. {Incited}; p. pr. & vb. n. {Inciting}.] [L. incitare; pref. in in + citare to rouse, stir up: cf. F. inciter. See {Cite}.] To move to action; to stir up; to rouse; to spur or urge on. [1913 Webster] Anthiochus … The Collaborative International Dictionary of English
inciting — n. act of stirring up, rousing to action, stimulating adj. inflammatory, provocative, stimulating, rousing in·cite || ɪn saɪt v. inflame, provoke; stimulate, rouse to action … English contemporary dictionary
inciting to mutiny — encouraging open rebellion … English contemporary dictionary
inciting fraudulent litigation — A form of obstruction of justice. 39 Am J1st Obst J § 4 … Ballentine's law dictionary
inciting — adj incendiary, rabble rousing, inflammatory, provocative, stirring, seditious, subversive FORMAL proceleusmatic ≠ calming … Useful english dictionary
Trial of Geert Wilders — A trial of Dutch politician Geert Wilders took place in the Netherlands in 2010–2011. Wilders was accused of criminally insulting religious and ethnic groups and inciting hatred and discrimination. He was found not guilty in June 2011.[1] Wilders … Wikipedia
Hate speech — is a term for speech intended to degrade, intimidate, or incite violence or prejudicial action against a person or group of people based on their race, gender, age, ethnicity, nationality, religion, sexual orientation, gender identity, disability … Wikipedia
List of Chinese dissidents — This list consists of these activists who are known as Chinese dissidents. There are also a large number of Chinese who claim to be dissidents and seek to defect, usually to USA, Canada, UK, Australia or New Zealand. To support their application… … Wikipedia
Freedom of religion in Russia — The Constitution provides for freedom of religion, and the Government generally respected this right in practice; however, in some cases authorities imposed restrictions on certain groups. Although the constitution provides for the equality of… … Wikipedia
Internet censorship in the People's Republic of China — Part of a series on Censorship By media … Wikipedia